Alberto Alesina แห่งมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดเสียชีวิตกระทันหันด้วยอาการหัวใจวายเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม Larry Summers เพื่อนร่วมงานและเพื่อนที่รู้จักกันมานานของเขาเขียนว่า ก่อนหน้าเขา “ไม่มีสาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง ปัจจุบัน เศรษฐศาสตร์การเมืองเป็นองค์ประกอบสำคัญของเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์” นั่นเป็นเพราะการมีส่วนร่วมของอัลเบอร์โต นักวิชาการที่โดดเด่นกว่าผม – Ed Glaeser , Howard Rosenthal , Stefanie Stantcheva , Paola GiulianoและSummers
ได้ให้เรื่องราวที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับงานของเขาในช่วงไม่กี่วันมานี้
สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองสมัยใหม่มองว่ากระบวนการทางการเมืองเป็นปัจจัยสำคัญของผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจ อาจเป็นได้ว่าความไม่มั่นคงทางการเมืองคุกคามการเติบโตทางเศรษฐกิจ หรือโครงการทางการเมืองที่ออกแบบมาเพื่อกระจายรายได้หรือความมั่งคั่งขัดขวางหรือช่วยเหลือการเติบโต ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการออกแบบ
ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร กระบวนการทางการเมืองและสถาบันต่าง ๆ ล้วนมีผลกระทบทางเศรษฐกิจ และสามารถตรวจสอบได้ผ่านเลนส์ทางเศรษฐกิจ
คำถามเชิงสถาบันที่สำคัญที่เขาตรวจสอบคือวิธีที่ดีที่สุดในการควบคุมอัตราเงินเฟ้อ
ในชุดเอกสารที่มีผู้เขียนร่วมหลายคน เขาได้ระบุข้อดีของธนาคารกลางที่เป็นอิสระ
ผู้มีสิทธิเลือกตั้งระดับกลางต้องการแต่งตั้งนายธนาคารกลางที่ให้ความสำคัญกับอัตราเงินเฟ้อมาก แต่อาจถูกล่อลวงให้ถอดนายธนาคารกลางคนนั้นออกเนื่องจากการแลกเปลี่ยนระยะสั้น (แต่ไม่ใช่ระยะยาว) ระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน ความเป็นอิสระของธนาคารกลางคือทางออก อย่างที่เขาและซัมเมอร์กล่าวไว้ การแยกนโยบายการเงินออกจากกระบวนการทางการเมืองช่วยหลีกเลี่ยงปัญหานี้และช่วยบังคับใช้ดุลยภาพเงินเฟ้อที่ต่ำ
บทความในปี 2544 ที่เขาเขียนร่วมกับ Ed Glaeser และ Bruce Sacerdote ทำให้เกิดคำถามใหญ่ในชื่อเรื่องว่า “ ทำไมสหรัฐฯ ถึงไม่มีระบบสวัสดิการแบบยุโรป? ”
ประโยคสองประโยคสุดท้ายของบทคัดย่อนั้นดูขัดแย้งกันอย่างมากเมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ที่บีบคั้นในสหรัฐอเมริกาในปัจจุบัน:
ความเกลียดชังทางเชื้อชาติในสหรัฐอเมริกาทำให้เกิดการแจกจ่าย
ให้กับคนจนซึ่งมีผิวสีไม่สมส่วนและไม่ดึงดูดผู้มีสิทธิเลือกตั้งจำนวนมาก สถาบันทางการเมืองของอเมริกาจำกัดการเติบโตของพรรคสังคมนิยม และจำกัดอำนาจทางการเมืองของคนจนโดยทั่วไป
นอกเหนือจากนี้ งานของเขาแสดงให้เห็นว่าเวทีพรรคการเมืองไม่จำเป็นต้องมาบรรจบกับผลประโยชน์ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งเฉลี่ย ซึ่งเป็นสิ่งที่อาจดูเหมือนชัดเจนในตอนนี้ แต่เป็นการปฏิวัติในช่วงปลายทศวรรษ 1980
ความเข้าใจของเขาคือนักการเมืองสนใจมากกว่าการเลือกตั้ง พวกเขายังสนใจ (ในระดับหนึ่ง) เกี่ยวกับนโยบายที่นำไปใช้เมื่อพวกเขาได้รับการเลือกตั้ง แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่สวยงามของเขาทำให้ทฤษฎีบท Median Voterอยู่บนหัวของมัน
จำนวนประเทศที่เหมาะสมที่สุด
เป็นการยากที่จะเข้าใจถึงความสำคัญของร่างงานนี้ ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าคณะกรรมการโนเบลจะต้องรับรู้ในสักวันหนึ่ง แต่สำหรับฉันมีอยู่เส้นหนึ่งที่รวบรวมความกว้างขวางและความคิดสร้างสรรค์ของทุนการศึกษาของเขา
ขนาดและจำนวนชาติที่เหมาะสมที่สุดคืออะไร? นี่เป็นคำถามที่น่าทึ่งซึ่งใคร ๆ ก็สงสัยว่าสงวนไว้สำหรับรัฐบุรุษเช่นBismarkมากกว่านักวิทยาศาสตร์สังคม
แต่ในบทความวารสารเศรษฐศาสตร์รายไตรมาสปี 1997 และต่อมาเป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยมร่วมกับ Enrico Spolaore เขาได้ให้แบบจำลองทางเศรษฐกิจและการเมืองของ “การก่อตัวของประเทศอันเป็นผลมาจากการแลกเปลี่ยนระหว่างผลประโยชน์ของเขตอำนาจศาลทางการเมืองขนาดใหญ่และต้นทุนของความหลากหลาย ในประชากรจำนวนมาก”
หน่วยงานทางการเมืองที่ใหญ่กว่า – สหภาพยุโรปเป็นตัวอย่างต้นแบบ – มีความหลากหลายมากจนยากที่จะบรรลุข้อตกลงในหลายๆ เรื่อง
ประชาธิปไตยให้อะไรเรามากเกินไป
ในทางกลับกัน ประเทศขนาดใหญ่จะทำประกันแรงกระแทกด้วยตนเองได้ดีกว่าและมีตลาดที่ใหญ่กว่าโดยไม่ต้องกังวลเรื่องเพื่อนบ้าน กล่าวโดยทางเทคนิคแล้ว
Alesina และ Spolaore แสดงให้เห็นว่ากระบวนการทำให้เป็นประชาธิปไตยนำไปสู่การแยกตัวออก: เราควรสังเกตว่า “ประเทศจำนวนน้อยในโลกที่ไม่เป็นประชาธิปไตยมากกว่าในโลกที่เป็นประชาธิปไตย” ว่า “กระบวนการประชาธิปไตยนำไปสู่ประเทศจำนวนมากที่ไม่มีประสิทธิภาพ” และจำนวนดุลยภาพ “เพิ่มขึ้นตามปริมาณการรวมตัวทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ”
เขาพลาดไปแล้ว
อัลเบอร์โตเป็นตัวอย่างที่ดีของนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ เขาตั้งคำถามที่ลึกซึ้งและสำคัญต่อการเมืองและเศรษฐกิจ และเขาแสดงให้เห็นว่าสามารถตอบคำถามเหล่านั้นได้อย่างไรด้วยเครื่องมือทางคณิตศาสตร์และสถิติของสังคมศาสตร์
มีนักวิชาการเพียงไม่กี่คนที่สร้างสาขา นับประสาอะไรกับประเด็นที่ลึกซึ้ง
พวกเราที่เขาสัมผัสชีวิตโดยตรงพบว่าเขาเป็นแรงบันดาลใจ ผู้สนับสนุน ปลอบโยน และเป็นคนที่ดูเหมือนจะไร้ขีดจำกัดทางสติปัญญาและอารมณ์ เราคิดถึงเขาแล้ว
